βυθος

Πέρασαν μέρες, χωρίς να στο πω

Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις

Αγάπη μου πως θα μ' αντέξεις

Είμαι παράξενο παιδί σκοτεινό

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δω

Κι αν σε πεθύμησα δεν ξέρεις

Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις

Στο είχα πει ένα πρωί βροχερό

Θα σβήσω το φως κι όσα δεν σου 'χω χαρίσει

Σε ένα χάδι θα σου τα δώσω

Κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω

Μες του μυαλού μου το μαύρο βυθό

Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις

Και 'γω πιο μόνος και από μένα

Μες σε δωμάτια κλεισμένα

Το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ

Γιατί μες στ' όνειρο μόνος ζω

Στα σοβαρά μην με παίρνεις είν' το μυαλό μου θολό

Είναι κι ο κόσμος μου αστείος

Κι όταν με βαρεθείς τελείως

Ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες

Κι εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο

Και κάποιο στίχο που σου μοιάζει

Κοιτάζω έξω και χαράζει

Έγινε το αύριο πάλι χθες

Θα σβήσω το φως κι όσα δεν σου 'χω χαρίσει

Σε ένα χάδι θα σου τα δώσω

Κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω

Μες του μυαλού μου το μαύρο βυθό

σε ένα νοήτο μαύρο βύθο...

εκεί είμαι κ εγώ βουλιαγμένη

χωσμένη βαθία στην πόλιθρονα μπροστά απο μια κένη οθόνη

ακουω μουσικη

μουσικη που να μην σε θυμιζει

μουσικη που να θυμιζει εμενα

υπαρχω ομως εγω χωρις εσενα;

νομιζω πως οχι

υπαρχεις παντου

μαλλον ρεεις πλεον στις φλεβες μου

σε συναντω παντου

στις σκεψεις στα ονειρα μου

ααχ αυτα τα ονειρα

ειναι σαν αστραπες στο μυαλο μου

εμφανιζεσαι για ενα λεπτο ετσι να σε δω λιγο

ισα ισα να χαρω κ μετα χανεσαι ξανα

κενο

προσπαθω...

οχι αληθεια προσπαθω

οσο μπορω κ εγω

να ξεφυγω απο οσα με πονανε

να γελασω ξανα

να μην φοβαμαι πια

τον κοιταγα κ χαιρομουνα

χαιρομουνα που δεν ειναι εσυ

μου εδινε ελπιδα

ελπιδα οτι ισως μπορω να ζησω μακρια σου

αλλα εφυγε κ αυτος μακρια

δεν ξερω αν ειμαι ετοιμη ακομα

προσπαθω να σταθω ορθια

αλλα ολο πεφτω

βουλιαζω

βυθιζομαι

χανομαι

πεθαινω